από FLEUR258 Τετ Ιουν 08, 2011 1:30 pmΛοιπον,η τελευταια παρασταση που ειδα ηταν τον Ιανουαριο "Το αμαρτημας της μητρος μου",του Γιωργιου Βιζυηνου.
Δεν μου αρεσε,και να σας εξηγησω γιατι
.
Καταρχας,το θεατρο ηταν υπερβολικα μικρο.Ειχα πιαστει και δεν μπορουσα να παρακολουθησω με ανεση την παρασταση
.Αφου φοβομουν να κουνησω ακομα και το ποδι μου,γιατι θα χτυπαγα τον μπροστινο μου .
Οποτε 1,5 ωρα στην πληρης ακηνισια,κατι που με εκνευρισε αφανταστα και επετεινε την επιθυμια μου να τελειωσει το εργο.
Απο ηθοποιους δεν θυμαμαι ονοματα,εκτος απο αυτον που εκανε τον Βιζυηνο ο οποιος ηταν ο Ηλιας Λογοθετης.
Πολυ καλος θα ελεγα στο ρολο του,αν και μιλαγε υπερβολικα γρηγορα.
Η μανα ηταν επισης πολυ καλη στον ρολο της.
Εχω την αισθηση οτι ειχα ελειψη ηθοποιων γιατι η Αννιω εκανε και τα αλλα παιδια που υιοθετησαν.(πχ Κατερινιω)
Στην αρχη με τρομαζε ηα φατσα της.
Υπηρχε αλλος ενα που εκανε τον νεαρο Γιωργη αλλα ειχε σχεδον ρολο γλαστρας.
Επισης υπηρχε αλλος ενας που εκανε τον ψευτικο γιατρο.Ο ιδιος επαιζε αρπα σε καποιες στιγμες.Ακουγοταν υπεροχο.<3
Το εργο ξεκιναγε με ενα πρωτοτυπο τροπο.Εδειχνε τον Βιζυηνο τι σκεφτοταν οταν ηταν στο Δρομοκαιτειο.Δεν τον ειχα καταλαβει στην αρχη το κονσεπτ καθως περιμενα με το που αρχισει να ακουσω το"Αλλη αδελφη δεν ειχομεν παρα μονο την Αννιω."
Γενικα μου εδινε την αισθηση οτι αν καποιος δεν ειχε διαβασει το εργο δεν θα μπορουσε να παρακουλουθησει τι γινεται,γιατι οπως ειπα πριν ο Λογοθετης μιλαγε παρα πολυ γρηγορα :P.
Η σκηνη που μου αρεσε παρα πολυ ηταν η στιγμη που ακουσε την προσευχη της μανας και αρχιζε να ουρλιαζει.Πραγματικα πολυ καλος και πειστικος.
Η σκηνη ομως στην οποια βαρεθηκα παρα πολυ ηταν η σκηνη της εξομολογησης. Δεν το περιμενα καθως οταν το διαβαζαμε,ηταν σχεδον η συγλονιστικοτερη στιγμη.Ωστοσο μιλουσαν υπερβολικα χαμηλα,τα φωτα ειχαν επισης χαμηλωσει και μονο που δεν με πηρε ο υπνος. :P Νυσταζα κιολας,οποτε αυτο δυσκολευε την κατασταση και μου εκανε δυσκολη την προσπαθεια μου να παρακουλουθησω την εξομολογηση και να μην αφεθω στο να κλεισω για λιγο τα ματια μου :P 
.
Παντως η ηθοποιος που εκανε την μανα εκλαιγε πολυ ζωντανα,και αυτο μου φανηκε αρκετα ουαου
.
Αυταααα.
Δεν μου αρεσε,και να σας εξηγησω γιατι
. Καταρχας,το θεατρο ηταν υπερβολικα μικρο.Ειχα πιαστει και δεν μπορουσα να παρακολουθησω με ανεση την παρασταση
.Αφου φοβομουν να κουνησω ακομα και το ποδι μου,γιατι θα χτυπαγα τον μπροστινο μου . Οποτε 1,5 ωρα στην πληρης ακηνισια,κατι που με εκνευρισε αφανταστα και επετεινε την επιθυμια μου να τελειωσει το εργο.
Απο ηθοποιους δεν θυμαμαι ονοματα,εκτος απο αυτον που εκανε τον Βιζυηνο ο οποιος ηταν ο Ηλιας Λογοθετης.
Πολυ καλος θα ελεγα στο ρολο του,αν και μιλαγε υπερβολικα γρηγορα.
Η μανα ηταν επισης πολυ καλη στον ρολο της.
Εχω την αισθηση οτι ειχα ελειψη ηθοποιων γιατι η Αννιω εκανε και τα αλλα παιδια που υιοθετησαν.(πχ Κατερινιω)
Στην αρχη με τρομαζε ηα φατσα της.
Υπηρχε αλλος ενα που εκανε τον νεαρο Γιωργη αλλα ειχε σχεδον ρολο γλαστρας.
Επισης υπηρχε αλλος ενας που εκανε τον ψευτικο γιατρο.Ο ιδιος επαιζε αρπα σε καποιες στιγμες.Ακουγοταν υπεροχο.<3
Το εργο ξεκιναγε με ενα πρωτοτυπο τροπο.Εδειχνε τον Βιζυηνο τι σκεφτοταν οταν ηταν στο Δρομοκαιτειο.Δεν τον ειχα καταλαβει στην αρχη το κονσεπτ καθως περιμενα με το που αρχισει να ακουσω το"Αλλη αδελφη δεν ειχομεν παρα μονο την Αννιω."
Γενικα μου εδινε την αισθηση οτι αν καποιος δεν ειχε διαβασει το εργο δεν θα μπορουσε να παρακουλουθησει τι γινεται,γιατι οπως ειπα πριν ο Λογοθετης μιλαγε παρα πολυ γρηγορα :P.
Η σκηνη που μου αρεσε παρα πολυ ηταν η στιγμη που ακουσε την προσευχη της μανας και αρχιζε να ουρλιαζει.Πραγματικα πολυ καλος και πειστικος.
Η σκηνη ομως στην οποια βαρεθηκα παρα πολυ ηταν η σκηνη της εξομολογησης.
Δεν το περιμενα καθως οταν το διαβαζαμε,ηταν σχεδον η συγλονιστικοτερη στιγμη.Ωστοσο μιλουσαν υπερβολικα χαμηλα,τα φωτα ειχαν επισης χαμηλωσει και μονο που δεν με πηρε ο υπνος. :P Νυσταζα κιολας,οποτε αυτο δυσκολευε την κατασταση και μου εκανε δυσκολη την προσπαθεια μου να παρακουλουθησω την εξομολογηση και να μην αφεθω στο να κλεισω για λιγο τα ματια μου :P . Παντως η ηθοποιος που εκανε την μανα εκλαιγε πολυ ζωντανα,και αυτο μου φανηκε αρκετα ουαου
. Αυταααα.
...καιρό είχα να γελάσω τόοοοσοο...πολύ κάψιμο 
...ακόμα και εκεί ενδοεπικοινωνία 
...και έλεγα θα κανω διπλό ποστ 
anyway η μουσική ήταν πολύ ωραία κ ο συνδυασμός με την κάθε σκηνή πήγαινε πάρα πολύ. μου άρεσε στην αρχή η μουσική που είχε στη συνάντηση Δυσδαιμόνας-Οθέλλου κ μετά στην καταιγίδα όταν μιλούσε ο Μαρκουλάκης, πολύ ωραία παράσταση. 9/10
), για την πλοκή δε μπορώ να πω τίποτα, αγαπημένος άλλωστε ο συγκεκριμένος συγγραφέας , ωστόσο ο σκηνοθέτης είχε προσθέσει βίντεο από την ταινία που είχε γυριστεί πριν κάτι χρόνια. Τα βρήκα τόσο ... ανούσια, βαρετά και κακόγουστα. Κυρίως δε στις σκηνές που ακουγόταν η μουσική και ψιλοχόρευαν οι ηθοποιοί (με εξαίρεση το χορό του Μακμπέθ και της συζύγου του) πραγματικά αναρωτιόμουν τι σκεφτόταν ο Μοσχόπουλος (ο σκηνοθέτης)...
Οι ατάκες έδιναν και έπαιρναν, η αλληλεπίδραση κοινού-ηθοποιών ήταν κάτι παραπάνω από απολαυστική, το γέλιο ξεκινούσε κιόλας από τα πρώτα 10 λεπτά και έβγαινε αβίαστο!
Δυστυχώς δεν ήταν ολόκληρη 
) αλλά 'νταξ χειροκρότησα για να τους ανεβάσω την ψυχολογία 
Είπαμεν οτι ξέχασα την κάρτα μου 
