Την Τετάρτη σηκώθηκα στις 6 το πρωί, όπως κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Παρασκευή, για να πάω στη σχολή.
Φέιλ #1 :
Σηκώθηκα, ντύθηκα, μπλα μπλα μπλα μπλα,
έβαλα αθλητικά και έφυγα.
Φτάνω Κόρινθο στις 9:10, και ΩΧ. ΒΡΕΧΕΙ. Δηλαδή απ' το πρωί μέχρι το βράδυ ο Νέμο ήταν στα παπούτσια μου.
Φέιλ #2 : Πάμε με μια φίλη μου μέχρι την άλλη μεριά της Κορίνθου (καλά μη φανταστείτε, 10 λεπτά δρόμος

), παίρνουμε ένα σύγγραμμα και γυρνάμε για μάθημα. Τελειώνει το μάθημα, μπαίνουμε στον προαστιακού, φτάνουμε Ασπρόπυργο και συνειδητοποιώ έντρομη ότι έχω ξεχάσει το σύγγραμμα στην Κόρινθο!
Φέιλ #3 : Βγαίνω απ' τον ηλεκτρικό, πάω να ανοίξω την ομπρέλα και τσουπ, σπάει. Μαντέψτε ποια έγινε λούτσα.
Φέιλ #4 : Στέλνω σε ένα παιδί απ' τη σχολή να πάει να πάρει το σύγγραμμα, γιατί μένει Κόρινθο.
Για να με καθησυχάσει μου λέει "μην ανησυχείς, δε νομίζω να ενδιαφέρθηκε κανείς για ένα σύγγραμμα οικονομικών", για να μου στείλει μετά από λίγες ώρες "τελικά έχουμε αλλάξει σαν λαός. Το σύγγραμμα δεν ήταν εκεί. Πήγα στη γραμματεία και μου είπαν ότι δεν εξυπηρετούν φοιτητές την ώρα που πήγα'. Κάργιες.

Φέιλ #5 : Πάω την Παρασκευή η ίδια στη γραμματεία και τους λέω για το σύγγραμμα.
-Ποιος είναι ο τίτλος;
-Εεεμ... Δε θυμάμαι! Είναι ένα μπλε, σε σακούλα απ' την Κουκίδα, για το μάθημα του κυρίου Π. , δεύτερο έτος.
-Μισό λεπτό, το έχουμε μέσα... Στείλατε κάποιον άλλον να το πάρει. Έπρεπε να είχατε έρθει εσείς, δεν αφορά κάποιον τρίτο αυτό το ζήτημα.
-Μένω Αθήνα και δεν μπορούσα να έρθω.
-Και σήμερα πώς ήρθατε;
-Σήμερα μπόρεσα.
Με συνδρομή της γιαγιάς κι ένα σπασμένο κουμπαρά γουρουνάκι κουκλίτσα μου, τι θες τώρα; Ουφ!