από Romilda Vane Σαβ Ιαν 11, 2014 4:22 pm
εγω φοβαμαι, αγχωνομαι και πραγματικα αμα παρω ποτε διπλωμα θα ειμαι το λιγοτερο ικανοποιημενη. τα ονειρα που καταστρεφω αμαξια μου προκαλουν ενα παραλογο φοβο οτι τελικα η οδηγηση δεν ειναι για μενα. :ρ πρωτη φορα που επιασα τιμονι στα χερια μου, το ξεπερασα και σκεφτηκα οτι τελικα δεν ειναι και τοσο χαλια και δυσκολο και δεν ξερω τι αλλο που νομιζα. Aλλα καθε φορα που ξαναπιανω τιμονι, αυτη η εντυπωση αλλαζει και γενικα τη μια λεω 'οκ, το χουμε' και την αλλη λεω οτι ειμαι αχρηστη. :p
Γενικα,τεινω να καταληξω στο δευτερο συμπερασμα.:p Bεβαια δεν εχω ξεκινησει κανονικα μαθηματα με δασκαλο, απλα εχω κανει καποια 'μαθηματα' με τον πατερα μου.
Eπισης, δεν υπαρχει περιπτωση να παω για διπλωμα αν δεν εχω εξικοιωθει πρωτα απο μονη μου με την οδηγηση. το να παω ετσι ασχετη χωρις να ξερω τουλαχιστον καποια βασικα, δεν παιζει. (οποτε μαλλον δε θα παω ποτε :p θα μετακινουμαι μια ζωη με συγκοινωνια και ποδηλατα)
το βλεπω πολυ θετικα οπως καταλαβατε. :p